'Ik heb al vijf jaar geen sport meer beoefend,' zegt de jongste dochter van 'ons aller Jean-Marie'. 'Twee bevallingen kort na mekaar, maar nu zijn Bruce en Fay vier en drie jaar, ze gaan naar school of naar de opvang en dus kreeg ik opnieuw meer tijd voor mezelf. Daarom zocht ik naar iets om mijn conditie een beetje op peil te houden. En dan liefst niet in eentonige, muffe fitnessclubs. En dus werd het lopen.'

Het eerste objectief van Lyndsey was deelnemen aan de Ladies Run van vijf kilometer. 'Maar mijn begeleider Dion vond dat ik sinds november zulke vooruitgang gemaakt had, dat ik die vijf kiometer op mijn gemak kon lopen. Hij vond ook dat ik duidelijk sportieve genen bezat, want in de vijf maanden dat ik nu met lopen bezig was, liep ik nooit een blessuurtje op. Zou het geen uitdaging zijn om aan de Ten Miles deel te nemen, stelde hij voor. Dat vond ik wel iets leuks. Maar hoe dichter de startdatum nadert, hoe zenuwachtiger ik word. Weet je dat ik gisterennacht bijna niet geslapen heb? Ik kreeg nachtmerries en ik droomde dat ik steeds maar opnieuw viel en dat ik niet meer door de tunnel richting eindmeet geraakte. Iedereen zegt me dat het laatste stuk van de 10 Miles inderdaad behoorlijk moeilijk is.'

Knokke

Maar toch is Lyndsey er vrij gerust op dat ze in haar opdracht zal slagen. 'Ik heb geen speciale ambities om op een bepaalde plaats uit te komen of binnen een bepaalde tijd. Ik wil gewoon aankomen. Dat ben ik ook verplicht tegenover mijn ouders, mijn man en mijn kinderen, die allemaal aan de aankomstlijn zullen staan. Mijn zoontje begeleidt me soms op zijn fietsje als ik ga trainen. Maar amaai, die fietst soms rap, hoor! Nee, ik heb me voorgenomen gewoon mijn eigen ritme te volgen en als het meevalt, doe ik op 1mei mee aan de tien kilometer van Knokke', besluit ze.